Apel bożonarodzeniowy to piękne wydarzenie, które wprowadza wszystkich w świąteczny nastrój, przypominając o istocie świąt Bożego Narodzenia – miłości, pokoju i wspólnocie. Poniższy scenariusz zawiera zarówno elementy świąteczne, jak i refleksję, która pomoże dzieciom, nauczycielom i rodzicom poczuć ducha nadchodzących świąt.
Centralna scena: żłóbek, proste świąteczne dekoracje, choinka, lampki.
Dekoracje wokół sceny: symbole świąt – gwiazda betlejemska, ozdoby, świąteczne plakaty.
Mikrofon dla narratorów i śpiewaków.
Narratorzy – wprowadzają widzów w poszczególne części apelu.
Anioły – przynoszą radosną nowinę.
Maryja i Józef – postacie symboliczne.
Pasterze i Trzej Królowie – oddają pokłon i przynoszą dary.
Chór – śpiewa kolędy i piosenki świąteczne.
Dzieci jako Dzieciątko (symboliczne w żłóbku).
Narrator 1:
„Witamy serdecznie na naszym apelu bożonarodzeniowym. Boże Narodzenie to czas wyjątkowy, pełen radości, miłości i bliskości. Dziś, poprzez nasz występ, chcemy podzielić się z Wami tymi wartościami.”
Narrator 2:
„Zapraszamy wszystkich do wspólnego przeżywania tej historii – opowieści o nadziei i miłości, która wydarzyła się ponad dwa tysiące lat temu.”
Narrator 1:
„W maleńkim Nazarecie, do Maryi przyszedł anioł z niezwykłą nowiną…”
(Maryja siedzi na scenie, rozświetla się światło, pojawia się Anioł.)
Anioł:
„Maryjo, Bóg wybrał Ciebie, byś była Matką Jego Syna. Będzie On Zbawicielem świata i przyniesie ludziom pokój.”
Maryja:
„Niech mi się stanie według Jego słowa. Jestem gotowa.”
(Anioł powoli opuszcza scenę, a delikatna muzyka gra w tle, wprowadzając atmosferę spokoju i refleksji.)
Narrator 2:
„I tak Maryja z Józefem wyruszyli do Betlejem. Była to długa i trudna droga, ale w ich sercach była nadzieja i pokora.”
(Maryja i Józef idą wolno przez scenę, w tle delikatna melodia, np. instrumentalna wersja „Lulajże Jezuniu”). Wchodzą do miejsca, które przypomina stajenkę – prostą, ubogą przestrzeń.)
Narrator 1:
„Kiedy dotarli na miejsce, nie znaleźli miejsca w gospodzie, więc zatrzymali się w skromnej stajence, gdzie tej nocy narodził się Jezus.”
(Maryja i Józef klęczą przy żłóbku z lalką jako Dzieciątko. W tle zaczyna grać kolęda „Cicha noc”, śpiewana przez chór.)
Chór:
„Cicha noc, święta noc…”
Narrator 2:
„Narodził się Jezus, Książę Pokoju, który przyniósł światu nadzieję. Wszystko wokół zamarło w ciszy, oddając hołd tej chwili.”
Narrator 1:
„Na polach niedaleko Betlejem pasterze pilnowali swoich stad. Nagle ukazał im się anioł…”
(Anioł ponownie wchodzi na scenę, tym razem zwracając się do pasterzy, którzy wyglądają na zdziwionych.)
Anioł:
„Nie bójcie się! Przynoszę wam dobrą nowinę – narodził się Zbawiciel! Znajdziecie Go w stajence, leżącego w żłobie.”
Pasterz 1:
„Chodźmy natychmiast, oddajmy Mu hołd!”
(Pasterze zbliżają się do żłóbka, klękają i składają dary: skromne owocowe kosze, wełniane kocyki. W tle kolęda „Dzisiaj w Betlejem”.)
Narrator 2:
„Wieść o narodzeniu Jezusa dotarła także do Mędrców ze Wschodu. Widzieli na niebie jasną gwiazdę, która prowadziła ich do Betlejem.”
(Trzej Królowie wchodzą na scenę, każdy trzyma dar: złoto, kadzidło, mirrę. Podchodzą do żłóbka i składają swoje dary.)
Król 1:
„Przynoszę złoto, bo jesteś Królem nad królami.”
Król 2:
„Przynoszę kadzidło, bo jesteś Świętym.”
Król 3:
„Przynoszę mirrę, znak Twojego poświęcenia dla świata.”
Narrator 1:
„Królowie, oddając swoje dary, pokazali światu, że narodził się Ten, który jest ponad wszystkim.”
(Chór śpiewa refren kolędy „Mędrcy świata, monarchowie”, a królowie klęczą przy żłóbku.)
Narrator 2:
„Tak narodził się Jezus, przynosząc ludziom miłość, pokój i nadzieję. Niech te wartości wypełnią nasze serca nie tylko podczas świąt, ale każdego dnia.”
Narrator 1:
„Boże Narodzenie to czas bliskości, wybaczania i serdeczności. Życzymy Wam wszystkim, by te święta były pełne ciepła i pokoju.”
(Na koniec wszyscy aktorzy zbierają się razem na scenie. Chór oraz wszyscy uczestnicy apelu śpiewają wspólnie kolędę „Bóg się rodzi”.)
Apel bożonarodzeniowy jest piękną okazją, by przypomnieć o wartościach, które niesie Boże Narodzenie. Dzięki prostym scenom, wzruszającym słowom i kolędom wszyscy uczestnicy mogą poczuć bliskość i radość świąt.
Muzyczne jasełka to połączenie tradycyjnej opowieści o narodzinach Jezusa z żywą, pełną emocji muzyką. Przygotowany scenariusz zakłada wykorzystanie kolęd oraz współczesnych piosenek świątecznych, które tworzą dynamiczny i wzruszający klimat. Dzięki muzyce i śpiewowi dzieci oraz dorośli mogą wczuć się w atmosferę Bożego Narodzenia i przeżyć historię w nowy, wyjątkowy sposób.
Stajenka w Betlejem – centrum sceny, prosty żłóbek z siankiem, dekoracja w stylu rustykalnym.
Pole pasterzy – po jednej stronie sceny, proste ognisko z patyków i lampionów.
Pałac Heroda – z boku, miejsce ze złotymi ozdobami i tronem.
Anielska chmura – w tle, gdzie pojawią się anioły (biała tkanina, światełka).
Maryja i Józef – główni bohaterowie.
Anioły – przynoszą nowinę, tworzą anielski chór.
Pasterze – prości, serdeczni ludzie, symbolizujący ludzkość.
Trzej Królowie – przynoszą dar uznania i wdzięczności.
Herod – wyniosły, jego postać kontrastuje z pokorą Maryi i Józefa.
Narratorzy (Dzieci) – wprowadzają w poszczególne sceny i pomagają opowiedzieć historię.
Narrator: „Dawno temu, w małym miasteczku Betlejem, miało miejsce niezwykłe wydarzenie, które zmieniło bieg historii. Dzisiaj opowiemy tę historię muzyką i pieśnią, aby wprowadzić Was w świąteczną radość.”
(Tło muzyczne: delikatna, instrumentalna wersja „Cichej nocy”).
Narrator: „Pewnego dnia, w domu Maryi pojawił się anioł z radosną nowiną...”
(Maryja stoi na scenie. Pojawia się anioł, który zbliża się do niej z jasnym światłem. W tle zaczyna grać utwór „Ave Maria” w wersji instrumentalnej lub śpiewanej przez anioły.)
Anioł:
„Maryjo, nie bój się. Bóg wybrał Ciebie, byś była Matką Jego Syna. Nazwiesz Go Jezus, a On będzie Zbawicielem świata.”
Maryja:
„Jestem służebnicą Pańską. Niech mi się stanie według Jego słowa.”
(Muzyka stopniowo cichnie.)
Narrator: „Maryja i Józef wyruszyli do Betlejem. Droga była długa i męcząca, ale niestrudzenie szli, wierząc, że Bóg jest z nimi.”
(Maryja i Józef wędrują po scenie, w tle słychać spokojny podkład muzyczny np. „Kolęda dla nieobecnych”). Kiedy docierają do Betlejem, zapada cisza.)
Maryja:
„Józefie, jestem zmęczona. Czy znajdziemy miejsce na nocleg?”
Józef:
„Nie martw się, Maryjo. Znajdziemy miejsce dla Ciebie i Dziecka.”
Narrator: „W Betlejem nie było dla nich miejsca, ale znaleźli skromną stajenkę. Tam, tej nocy, narodził się Jezus.”
(Maryja klęczy przy żłóbku, Józef stoi obok. W tle zaczyna grać kolęda „Cicha noc”, a dzieci-anioły powoli wchodzą na scenę, tworząc chór.)
Chór Aniołów (śpiewa „Cicha noc”):
„Cicha noc, święta noc...”
(Anioły ustawiają się wokół żłóbka, tworząc aurę pokoju i miłości.)
Narrator: „Narodził się Jezus – Światłość świata i nadzieja dla wszystkich ludzi.”
Narrator: „Na polach niedaleko Betlejem, pasterze pilnowali swoich owiec. Wtem ukazał im się anioł...”
(Pojawia się Anioł, a w tle słychać delikatny akompaniament kolędy „Gdy się Chrystus rodzi”. Pasterze klękają przed aniołem.)
Anioł:
„Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam wielką radość – narodził się Zbawiciel. Idźcie do stajenki i oddajcie Mu pokłon.”
Pasterze (do siebie):
„Chodźmy zanieść Mu naszą miłość i wdzięczność.”
(Pasterze podchodzą do żłóbka, śpiewając refren kolędy „Dzisiaj w Betlejem”. Składają prezenty – koszyk z owocami, małe owieczki z materiału.)
Narrator: „Wieść o narodzeniu Jezusa dotarła także do mędrców ze Wschodu, którzy podążali za gwiazdą, aby oddać pokłon Królowi królów.”
(Trzej Królowie wchodzą na scenę, każdy trzyma dar: złoto, kadzidło i mirrę. W tle rozbrzmiewa instrumentalna wersja „Mędrcy świata, monarchowie”).
Kacper:
„Przynoszę złoto, bo jesteś Królem nad królami.”
Melchior:
„Przynoszę kadzidło, bo jesteś Świętym, którego wielbią aniołowie.”
Baltazar:
„Przynoszę mirrę, znak Twojego poświęcenia dla ludzi.”
(Królowie klękają przed żłóbkiem, składając dary. Chór aniołów w tle zaczyna śpiewać refren kolędy „Przybieżeli do Betlejem”.)
Narrator: „Kiedy Królowie podążali do Betlejem, zatrzymali się u króla Heroda, by zapytać o nowo narodzonego króla. Herod jednak bał się o swoją władzę...”
(Na scenie pojawia się Herod, siedzący na tronie, otoczony bogatymi dekoracjami.)
Herod:
„Kim jest ten nowy król, o którym słyszę? Znajdźcie go i powiedzcie mi, gdzie jest, abym i ja mógł mu oddać pokłon.”
(Królowie patrzą na siebie z nieufnością, ale odchodzą, nie zdradzając miejsca narodzin Jezusa. Po odejściu królów Herod wyraża złość, a scena się kończy.)
Narrator: „Tak oto narodził się Jezus, przynosząc światu nadzieję, pokój i miłość. Niech każdy z nas weźmie z tej historii przesłanie dobra i miłości.”
(Wszyscy aktorzy gromadzą się na scenie – Maryja, Józef, Anioły, Pasterze, Królowie, Narratorzy i widzowie. Na koniec wszyscy śpiewają wspólnie kolędę „Bóg się rodzi”.)
Muzyczne jasełka pełne śpiewu i emocji przenoszą widzów w czas narodzin Jezusa i pozwalają doświadczyć historii w nowy, poruszający sposób. Muzyka i kolędy tworzą atmosferę radości i pokoju, a występ staje się wzruszającym przeżyciem dla dzieci i dorosłych.
Jasełka to jedna z najbardziej wyjątkowych tradycji związanych ze świętami Bożego Narodzenia. Jest to okazja, by wprowadzić widzów w magiczny i pełen ciepła klimat, przypominając o istocie świąt poprzez opowieść o narodzinach Jezusa. Wzruszający scenariusz jasełek pozwala przeżyć te chwile na nowo, w duchu wspólnoty, serdeczności i radości. Dla dzieci i dorosłych jest to szczególny moment, który uczy empatii, pokory oraz szacunku dla tradycji. Poniższy scenariusz jasełek, pełen emocji i pięknych słów, został przygotowany z myślą o głębokim doświadczeniu, które na długo zapadnie w pamięć uczestników i widzów, przynosząc im wzruszenie oraz świąteczną radość.
Scena podzielona jest na trzy części:
Betlejemska stajenka – w centrum z prostą żłóbkiem w otoczeniu siana.
Pole pasterzy – po jednej stronie sceny, gdzie pasterze czuwają przy ognisku.
Pałac Heroda – w tle, na boku, gdzie znajduje się tron i złote ozdoby, sugerujące bogactwo.
Maryja i Józef – symbolizują prostotę, pokorę i miłość.
Aniołowie – pełni światła, wprowadzają wzruszający, mistyczny klimat.
Pasterze – skromni, serdeczni ludzie, symbolizujący prosty lud.
Trzej Królowie – przynoszą dar wdzięczności i uznania.
Herod – dumny, wyniosły, pokazuje kontrast wobec pokory innych postaci.
Dzieci (Narratorzy) – recytują krótkie teksty między scenami, wprowadzają i podsumowują poszczególne sceny.
Narrator (Dziecko): „To jest historia sprzed dwóch tysięcy lat, gdy na świat przyszedł Ten, który przyniósł pokój i miłość. To jasełka, w których opowiemy o cichej nocy, ubogiej stajence i cudzie narodzin.”
Narrator (Dziecko): „W mieście Nazaret mieszkała Maryja, skromna i dobra dziewczyna. Pewnego dnia nawiedził ją anioł...”
(Na scenie pojawia się Anioł z jasnym światłem. Maryja siedzi na ławce, zdziwiona i lekko przestraszona.)
Anioł:
„Maryjo, nie bój się. Bóg wybrał Ciebie, byś została Matką Jego Syna. Nazwiesz Go Jezus, a Jego życie odmieni losy świata.”
Maryja:
„Jestem służebnicą Pańską. Niech mi się stanie według Jego słowa.”
(Maryja kłania się z szacunkiem, a Anioł powoli opuszcza scenę, pozostawiając za sobą świetlisty ślad.)
Narrator (Dziecko): „I tak Maryja wraz z Józefem wyruszyli do Betlejem. Droga była daleka, a oni nieśli w sercach wielką tajemnicę.”
(Maryja i Józef idą wolno, Maryja opiera się na ramieniu Józefa. W tle słychać delikatną muzykę, symbolizującą ich trud.)
Maryja:
„Józefie, jestem zmęczona. Czy znajdziemy miejsce na nocleg?”
Józef:
„Nie martw się, Maryjo. Znajdziemy miejsce dla Ciebie i naszego Dziecka.”
Narrator (Dziecko): „W Betlejem nie było dla nich miejsca, lecz znaleźli małą stajenkę. Tam, w ciszy nocy, narodził się Jezus.”
(Maryja siedzi przy żłóbku, delikatnie kołysząc nowo narodzone Dziecko. Józef stoi obok, patrząc na Dziecko z miłością. Aniołowie w tle śpiewają „Cichą noc” lub inną kolędę.)
Narrator (Dziecko): „Narodził się Jezus, Syn Boży, w ubogiej stajence. Bez pałacu, bez złota – ale otoczony miłością.”
(Pasterze z daleka zbliżają się powoli do stajenki.)
Narrator (Dziecko): „Na polach niedaleko Betlejem, pasterze pilnowali swoich owiec. Wtem pojawił się przed nimi anioł...”
(Anioł staje przed pasterzami, którzy patrzą na niego z lękiem.)
Anioł:
„Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam wielką radość! W Betlejem narodził się Zbawiciel! Idźcie do stajenki, tam znajdziecie Dzieciątko w żłobie.”
Pasterz 1:
„Chodźmy czym prędzej, zobaczyć to, o czym mówi anioł.”
(Pasterze zbliżają się do stajenki, klękają i składają proste prezenty: koszyk z owocami, owczą skórę.)
Pasterz 2:
„Przyjmij, Dzieciątko, naszą skromną ofiarę.”
Narrator (Dziecko): „Wkrótce o narodzinach Jezusa dowiedzieli się mędrcy z dalekich krajów. Prowadzeni przez gwiazdę przybyli do stajenki.”
(Trzej Królowie wchodzą na scenę. Każdy niesie dar: złoto, kadzidło, mirrę.)
Kacper:
„Przynosimy złoto, bo jesteś Królem nad królami.”
Melchior:
„Kadzidło, bo jesteś Świętym, którego adorują aniołowie.”
Baltazar:
„I mirrę, znak Twojego poświęcenia dla ludzi.”
(Królowie klękają przed żłóbkiem, składając swoje dary. Maryja i Józef z wdzięcznością kiwają głowami.)
Narrator (Dziecko): „Anioł przyszedł znów, aby ostrzec Józefa i Maryję przed Herodem, który szukał Dzieciątka.”
Anioł:
„Józefie, zabierz Maryję i Dzieciątko do Egiptu, abyście byli bezpieczni. Herod nie ma dobrych intencji.”
Józef:
„Dziękujemy za Twoje ostrzeżenie, Aniele. Uczynimy, jak Bóg nakazał.”
Narrator (Dziecko): „I tak, Józef z Maryją i Dzieciątkiem opuścili Betlejem, ale narodziny Jezusa przyniosły światu miłość, pokój i nadzieję.”
(Dzieci-aktorzy gromadzą się razem na scenie. Wszyscy trzymają się za ręce.)
Narrator:
„My wszyscy możemy być dla siebie nawzajem jak gwiazda betlejemska – świecąca nadzieją, miłością i dobrocią. Wigilia to czas, gdy możemy być jak ci, którzy przyszli do Jezusa – przynieść mu serce pełne miłości.”
(Na koniec wszyscy aktorzy i widzowie śpiewają wspólnie kolędę „Bóg się rodzi” lub „Cicha noc”, tworząc wzruszające, wspólne zakończenie jasełek.)
Ten scenariusz jasełek pełen prostoty i wzruszających momentów pozwala dzieciom oraz dorosłym poczuć magię narodzin Jezusa i zrozumieć ich symboliczne znaczenie. Wprowadza widzów w świąteczny klimat pełen ciepła, zachęcając do refleksji nad wartością miłości, pokoju i pokory w codziennym życiu.
Święta Bożego Narodzenia to wyjątkowy czas, pełen ciepła, magii i tradycji. Dzieci w przedszkolu z radością czekają na wspólne obchody, a Wigilia to dla nich okazja, aby poznać polskie tradycje, dzielić się radością z rówieśnikami oraz poczuć ducha wspólnoty. Organizacja Wigilii w przedszkolu to doskonała okazja do wprowadzenia najmłodszych w świąteczną atmosferę, pokazania im znaczenia dzielenia się i wspólnego świętowania. Poniższy scenariusz wigilii w przedszkolu zawiera szczegółowy plan zajęć i uroczystości wigilijnej, który pomoże wychowawcom stworzyć niezapomniane doświadczenie dla dzieci.
Poznanie tradycji świąt Bożego Narodzenia i Wigilii.
Rozwijanie umiejętności współpracy i dzielenia się z innymi.
Wprowadzenie w świąteczną atmosferę poprzez wspólne śpiewanie kolęd, dekorowanie sali i dzielenie się opłatkiem.
Nauka symboliki związanej ze świętami (opłatek, choinka, kolędy).
Dekoracja sali:
Przygotowanie świątecznych dekoracji, takich jak choinka, łańcuchy, lampki oraz ozdoby wykonane przez dzieci na wcześniejszych zajęciach.
Nakrycie stołów białymi obrusami, ustawienie świec i talerzyków z opłatkiem.
Materiały:
Opłatki, małe prezenciki dla dzieci.
Świąteczne ozdoby, świeczki, dekoracje choinkowe.
Kolędy w wersji instrumentalnej lub z podkładem muzycznym.
Koszyk z przysmakami dla dzieci (np. pierniczki, owoce, bakalie).
Nauczyciel wita dzieci i zaprasza je do wspólnego kręgu.
Rozpoczyna rozmowę, zadając pytania: „Czy wiecie, co to jest Wigilia?” oraz „Jakie zwyczaje są związane z Bożym Narodzeniem?”
Nauczyciel opowiada krótko o tradycji Wigilii: „Wigilia to czas, kiedy rodziny spotykają się razem, dzielą opłatkiem, śpiewają kolędy i czekają na pierwszą gwiazdkę. W Wigilię wszyscy są dla siebie mili i dzielą się radością”.
Dzieci wspólnie z nauczycielem ubierają choinkę, zawieszając ozdoby wykonane na wcześniejszych zajęciach.
Nauczyciel tłumaczy znaczenie choinki: „Choinka symbolizuje życie, a ozdoby na niej to nasza radość i nadzieja na nowy rok”.
Nauczyciel opowiada historię o narodzinach Jezusa, używając prostych słów i obrazków. Można również wykorzystać teatrzyk lub lalki, aby lepiej zobrazować historię.
Dzieci wcielają się w postacie Maryi, Józefa, pasterzy i aniołów, a nauczyciel narruje wydarzenia.
Na koniec nauczyciel mówi: „I tak właśnie narodził się Jezus, a my obchodzimy Boże Narodzenie, żeby to upamiętnić i dzielić się radością z innymi”.
Nauczyciel zaprasza dzieci do wspólnego śpiewania znanych kolęd, np. „Wśród nocnej ciszy”, „Przybieżeli do Betlejem” oraz „Dzisiaj w Betlejem”.
Każda kolęda jest krótko omówiona przez nauczyciela, aby dzieci zrozumiały jej treść.
Dzieci mogą używać prostych instrumentów, jak tamburyny, dzwoneczki lub marakasy, aby włączyć się w rytm kolęd.
Nauczyciel rozdaje dzieciom opłatek, tłumacząc, że jest to symbol dzielenia się i składania życzeń.
Dzieci składają sobie nawzajem proste życzenia, np. „Życzę ci dużo uśmiechu” lub „Życzę ci zdrowia”.
Nauczyciel zachęca do serdecznych słów i pomaga dzieciom w formułowaniu życzeń.
Przy przygotowanym stole dzieci siadają i nauczyciel rozdaje im pierniczki, owoce i inne smakołyki.
Nauczyciel opowiada o tradycyjnych wigilijnych potrawach, wspominając, że dorośli mają na stole wiele dań, ale dzieci mogą cieszyć się słodkościami i owocami.
Podczas poczęstunku dzieci mają czas na rozmowy, opowiadanie o swoich domowych przygotowaniach do świąt i słuchanie świątecznych opowieści od nauczyciela.
Nauczyciel rozdaje dzieciom drobne upominki, np. małe pluszowe zabawki, świąteczne naklejki lub kolorowanki.
Każde dziecko otrzymuje mały prezent, który symbolizuje tradycję dawania i dzielenia się radością podczas świąt.
Na koniec nauczyciel dziękuje dzieciom za wspólną Wigilię i życzy im wesołych, ciepłych i radosnych świąt Bożego Narodzenia.
Nauczyciel proponuje zabawę ruchową na zakończenie zajęć. Na hasło „śnieżynki” dzieci tańczą i wirują jak płatki śniegu. Na hasło „choinki” stają w miejscu z rękoma uniesionymi nad głowę jak choinki.
Zabawa kończy się słowami: „Święta to czas radości i zabawy, więc życzę wam dużo uśmiechu!”.
Podczas Wigilii w przedszkolu dzieci nie tylko poznają tradycje i symbole związane ze świętami, ale także uczą się życzliwości, dzielenia się i wspólnego celebrowania wyjątkowych chwil. Wspólne kolędowanie, dzielenie się opłatkiem oraz zabawy w świątecznej atmosferze pozwalają im poczuć się częścią większej wspólnoty, co jest niezwykle wartościowym doświadczeniem.
Zima to trudny czas dla wielu zwierząt, które muszą znaleźć sposób, aby przetrwać chłód i brak pożywienia. Wprowadzenie najmłodszych dzieci w temat zwierząt zimą uczy ich troski, współczucia oraz wrażliwości na potrzeby przyrody. Poniższe scenariusze mają na celu przybliżenie dzieciom świata zwierząt zimą i pokazanie, w jaki sposób mogą pomóc, dokarmiając zwierzęta w tym trudnym okresie.
Poznanie zwierząt żyjących w lesie i ich zachowania zimą.
Rozwój empatii i zrozumienia potrzeby opieki nad zwierzętami zimą.
Rozwijanie umiejętności obserwacji i wypowiadania się na temat przyrody.
Powitanie i wprowadzenie do tematu:
Nauczyciel wita dzieci i zaprasza do koła. Pyta: „Czy wiecie, co to jest zima?” oraz „Czy wiecie, że zwierzęta mają zimą trudności ze znalezieniem jedzenia?”.
Nauczyciel pokazuje dzieciom obrazki przedstawiające zimowy las i zwierzęta (sarna, zając, jeż, lis). Pyta, czy rozpoznają te zwierzęta i czy wiedzą, co jedzą.
Krótka opowieść: „Zima w lesie”
Nauczyciel opowiada krótką historię: „W zimowym lesie jest bardzo cicho i śnieżnie. Zajączki szukają gałązek, sarny jedzą trawę spod śniegu, a ptaszki szukają ziarenek. Wszystkim zwierzątkom jest ciężko znaleźć jedzenie, dlatego potrzebują naszej pomocy”.
Zabawa ruchowa „Zwierzęta zimą”
Dzieci wcielają się w zwierzęta. Na hasło nauczyciela np. „Zajączek skacze przez śnieg” – dzieci skaczą jak zające, na „Lisek przemyka przez las” – idą na czworakach, a na „Ptaki lecą po ziarenka” – rozkładają ręce jak skrzydła.
Praca plastyczna: „Zimowy las”
Dzieci dostają kolorowanki lub wycięte wcześniej szablony zwierząt, które mogą nakleić na przygotowane plansze z zimowym lasem (można użyć białego papieru jako tło). Rozmowa o tym, które zwierzęta są aktywne zimą, a które zapadają w sen.
Podsumowanie:
Nauczyciel podsumowuje zajęcia, pytając, czy dzieci pamiętają, jak możemy pomóc zwierzętom zimą.
Zrozumienie trudności, jakie napotykają zwierzęta zimą.
Rozwijanie wrażliwości i gotowości do niesienia pomocy przyrodzie.
Wzbogacenie słownictwa związanego z przyrodą zimą.
Wprowadzenie do zajęć:
Nauczyciel wita dzieci i wprowadza je w temat, mówiąc: „Wyobraźcie sobie, że jesteście w zimowym lesie. Jest zimno, śnieg wszędzie, a zwierzęta nie mogą znaleźć jedzenia”.
Opowieść z morałem: „Mądra sowa i przyjaciele”
Opowiadanie: „W zimowym lesie mieszkała mądra sowa, która wiedziała, że zimą może być ciężko znaleźć jedzenie. Razem z lisem, sarenką i ptaszkami postanowili sobie pomagać. Sowa powiedziała: ‘Razem będzie nam łatwiej, musimy znaleźć sposób, aby przetrwać zimę’. Zwierzęta zaczęły zbierać jedzenie już jesienią, a gdy nadeszła zima, pomagały sobie nawzajem. A my, dzieci, możemy pomagać zwierzętom, dokarmiając je, kiedy jest zimno”.
Rozmowa o morałach z opowieści:
Nauczyciel pyta dzieci, co zrozumiały z opowieści. Wyjaśnia, że tak samo, jak zwierzęta pomagają sobie nawzajem, my też możemy pomóc zwierzętom.
Zabawa „Tropiciele śladów”
Nauczyciel układa w sali ślady zwierząt (np. zająca, lisa, ptaka) i zachęca dzieci do śledzenia ich. Podczas zabawy nauczyciel opowiada, co dane zwierzę robi zimą i jak możemy je dokarmiać (np. „Tutaj lis szukał jedzenia pod śniegiem, a ptaszki czekają na ziarenka w karmniku”).
Podsumowanie zajęć i rozmowa o pomocy zwierzętom:
Nauczyciel podkreśla, że każdy z nas może pomóc zwierzętom zimą, np. wieszając karmnik dla ptaków lub zostawiając trochę jedzenia w lesie.
Nauka odpowiedzialnego dokarmiania zwierząt.
Poznanie podstawowych zasad dokarmiania ptaków i zwierząt leśnych.
Kształtowanie empatii i troski o zwierzęta.
Rozpoczęcie zajęć – rozmowa wprowadzająca:
Nauczyciel zadaje pytanie: „Jak myślicie, co jedzą ptaki zimą?” oraz „Czy wiecie, że ptaszki i inne zwierzęta potrzebują jedzenia, kiedy jest śnieg i zima?”. Rozmowa o karmieniu zwierząt zimą, jakie jedzenie możemy im podać.
Prezentacja karmników:
Nauczyciel pokazuje dzieciom różne karmniki (lub ich obrazki), opowiada, jak można zrobić karmnik z plastikowej butelki lub rolki po papierze toaletowym. Dzieci mogą też zobaczyć na obrazkach, gdzie wiesza się karmniki – np. na drzewach, w ogródkach.
Zabawa praktyczna „Karmnik dla ptaków”
Wykonanie prostego karmnika: dzieci razem z nauczycielem robią małe karmniki, smarując rolkę po papierze masłem orzechowym lub smalcem i obtaczając w ziarnach. Taki karmnik dzieci mogą zabrać do domu i zawiesić na drzewie.
Zabawa ruchowa „Lecą ptaszki do karmnika”
Nauczyciel mówi: „Ptaki zimą latają do karmników, bo tam jest jedzenie”. Na hasło „ptaszki lecą” dzieci biegają po sali, a na hasło „ptaszki jedzą” zatrzymują się, jakby były przy karmniku.
Podsumowanie zajęć:
Nauczyciel pyta dzieci, czego się nauczyły. Wspólna rozmowa o tym, jak można pomóc zwierzętom zimą, i przypomnienie, by nie zapominać o uzupełnianiu karmników.
Te scenariusze mogą pomóc dzieciom zrozumieć trudności, jakie napotykają zwierzęta zimą, oraz nauczyć się, jak ważna jest pomoc zwierzętom w tym czasie.
Wiersz o choince dla przedszkolaków - wierszyk 1:
Mam swoją choinkę
tak, jak wszystkie dzieci.
Lubię na nią patrzeć,
gdy się ona świeci.
Wszystko takie ładne,
dokoła migocze
i tak wesolutko
na niej się chybocze.
Na jednej gałązce,
mały koszyk biały,
a na drugiej wisi
pajac żółty cały.
A na innych jeszcze,
tyle jest łakoci;
każdy zerwać może,
gdy wyżej podskoczy.
Lecz nie trzeba zrywać,
niechaj sobie wiszą
i niech na niteczkach
w górze się kołyszą.
CHOINKA Jadwiga Koleśnik
Wiersz o choince dla przedszkolaków - wierszyk 2:
W domu choinka dziś zagościła,
Każdy na nią czekał, każdy się cieszył.
Mama lampki pięknie zapala,
A tata bombki wiesza powoli.
Dzieci wesołe tańczą w kółeczku,
Choinka w kącie błyszczy w światełku.
Pod nią prezenty w papierze ślicznym,
Każdy coś znajdzie, każdy jest bliski.
Gwiazda na czubku aż mieni się złoto,
Choinka w domu – to nasze święto!
Razem kolędy śpiewamy śmiało,
Bo przy choince ciepło nam i miło!
Organizowanie przedstawień świątecznych dla 3-latków to wyjątkowa okazja do stworzenia magicznej atmosfery, która zachwyci zarówno dzieci, jak i ich rodziców. W scenariuszach dla najmłodszych liczy się prostota, kolorowe rekwizyty i elementy ruchowe, które pomogą maluchom w naturalny sposób zaangażować się w przedstawienie. Przygotowaliśmy dwa łatwe i przyjemne scenariusze, które wprowadzą maluchy w świąteczny nastrój, rozweselą publiczność i będą wyjątkowym przeżyciem dla każdego małego aktora.
W tym scenariuszu dzieci wcielają się w ozdoby choinkowe oraz świąteczne postacie. Wspólnie z nauczycielem tworzą scenę, na której "ozdabiają" choinkę, wykonując różne ruchy i rymowanki.
Wprowadzenie świątecznej atmosfery.
Rozwijanie koordynacji ruchowej i poczucia rytmu.
Wspólna zabawa i integracja grupy.
Mała choinka lub sztuczne drzewko.
Kolorowe dekoracje – czapeczki, girlandy, gwiazdy na patyczkach.
Świąteczna muzyka, np. piosenka „Dzyń, dzyń, dzyń, Mikołaj jedzie tu!”.
Wprowadzenie – Przywitanie i opowieść o choince
Nauczyciel opowiada dzieciom o choince, którą należy pięknie ozdobić.
Nauczyciel: „Czy wiecie, co ozdabia choinkę? Gwiazdki, dzwoneczki i światełka! Dziś każdy z was stanie się ozdobą choinkową!”
Przebieranie i przygotowanie do roli
Dzieci otrzymują czapeczki, opaski z gwiazdami lub inne ozdoby, które pomogą im wczuć się w rolę świątecznych dekoracji.
Nauczyciel pomaga dzieciom ustawić się wokół choinki.
Ozdabianie choinki – Zabawa ruchowa
Nauczyciel włącza świąteczną piosenkę, a dzieci naśladują ruchy ozdób – machają rączkami jak girlandy, kręcą się jak bombki, a niektóre z dzieci trzymają w rękach „światełka” i „dzwoneczki”.
Nauczyciel: „Teraz nasze choinkowe ozdoby będą pięknie błyszczeć i dzwonić!”
Rymowanka „Choinko, choinko”
Dzieci powtarzają za nauczycielem prostą rymowankę:
„Choinko, choinko, świeć pięknie na święta,
Każdy na ciebie z radością spogląda!”
Następnie wszystkie dzieci chwytają się za ręce wokół choinki i tworzą krąg, śpiewając fragment piosenki końcowej.
Zakończenie – Wspólne pożegnanie
Nauczyciel: „Dziękujemy wszystkim ozdobom choinkowym! Dzięki wam choinka jest gotowa na Święta.”
Dzieci machają do widowni i pozdrawiają rodziców.
Ten scenariusz opiera się na zabawie w leśne zwierzątka, które przygotowują się do Świąt. Dzieci wcielają się w role zwierzątek i wspólnie dekorują leśną choinkę, przynosząc różne „prezenty”.
Rozwijanie wyobraźni i umiejętności odgrywania ról.
Wzmacnianie świątecznej atmosfery poprzez wspólną zabawę.
Kształtowanie postawy współpracy i dzielenia się.
Maski lub opaski z uszkami (np. zajączka, jeżyka, wiewiórki, misia).
Kolorowe papierowe „prezenty” lub „ozdoby”.
Mała choinka do ustawienia w centrum.
Rozpoczęcie – Powitanie i krótka opowieść o zwierzątkach
Nauczyciel opowiada dzieciom o zwierzątkach, które zbierają się na Święta w lesie.
Nauczyciel: „Zwierzątka z lasu też lubią świętować Boże Narodzenie. Każde z nich przynosi coś specjalnego na świąteczne drzewko!”
Rozdanie kostiumów i przygotowanie do ról
Dzieci otrzymują maski lub opaski, które pozwalają im stać się leśnymi zwierzątkami – zajączkami, wiewiórkami, misiami i jeżami.
Nauczyciel pomaga dzieciom w ustawieniu się wokół choinki.
Odgrywanie roli zwierzątek – Przynoszenie prezentów
Dzieci po kolei podchodzą do choinki, trzymając w dłoniach ozdoby lub małe papierowe prezenty, które symbolizują ich wkład w przygotowanie Świąt.
Zajączek: „Przyniosłem orzeszki, bo lubię dzielić się wszystkim, co mam!”
Wiewiórka: „Mam piękne szyszki, będą ozdabiać naszą choinkę!”
Miś: „Mam jabłuszko, bo każdy powinien mieć coś słodkiego na Święta!”
Jeżyk: „A ja przyniosłem liście, bo nawet zimą las może być piękny!”
Świąteczna rymowanka „W lesie dziś święta”
Na zakończenie dzieci recytują krótką rymowankę, którą nauczyciel im podpowiada:
„W lesie dziś święta, radość panuje,
Choinka lśni, prezent się szykuje!”
Dzieci chwytają się za ręce, tworząc krąg wokół choinki.
Pożegnanie – Wspólne śpiewanie piosenki świątecznej
Na zakończenie wszyscy śpiewają krótką świąteczną piosenkę, np. „Pada śnieg, pada śnieg”.
Nauczyciel: „Dziękuję wszystkim zwierzątkom za wspólne przygotowanie choinki! Teraz jesteśmy gotowi na Święta.”
Oba scenariusze są idealne dla 3-latków, ponieważ stawiają na prostą zabawę, krótkie rymowanki i ruch, co sprzyja ich rozwojowi i wprowadza w magiczny, świąteczny klimat.
Przed świętami Bożego Narodzenia przedszkola wypełniają się radością, świątecznymi dekoracjami i atmosferą magii. Świąteczne aniołki to doskonały temat zajęć, który pozwala dzieciom rozwijać kreatywność, wspólnie bawić się i wprowadzać do sali wyjątkowy klimat. Przygotowaliśmy dwa scenariusze zajęć, które angażują dzieci i pozwalają im wcielić się w role małych aniołków.
W tym scenariuszu dzieci przygotowują aniołki z papieru i biorą udział w krótkiej zabawie z muzyką. Zajęcia rozwijają umiejętności manualne i wzmacniają współpracę.
Rozwijanie sprawności manualnych.
Wprowadzenie świątecznego nastroju.
Integracja grupy poprzez wspólną zabawę.
Biały papier, kolorowy papier, złote i srebrne brokaty.
Nożyczki, klej, flamastry.
Taśma klejąca lub spinacze.
Świąteczne dzwoneczki lub małe instrumenty (np. tamburyny).
Rozpoczęcie – Wprowadzenie do tematu
Nauczyciel opowiada dzieciom o aniołkach, które przynoszą radość i szczęście w okresie świątecznym.
Nauczyciel: „Dzisiaj każdy z was stworzy swojego aniołka, który będzie mógł z nami świętować Boże Narodzenie.”
Tworzenie aniołków
Dzieci otrzymują arkusze białego papieru, z których wycinają kształty aniołków – mogą dorysować im twarze, a także ozdobić skrzydełka brokatem lub kolorowymi flamastrami.
Nauczyciel pomaga dzieciom w przyklejeniu skrzydełek oraz dodaniu ozdobnych elementów (np. złotych gwiazdek, brokatowych aureolek).
Instrukcja: „Wytnijcie skrzydła i przyklejcie je do swojego aniołka, a potem udekorujcie go tak, aby wyglądał pięknie i świątecznie!”
Zabawa z muzyką
Po zakończeniu pracy dzieci ustawiają się w kręgu. Nauczyciel włącza świąteczną piosenkę, a dzieci z dzwoneczkami w rękach naśladują ruchy aniołków – poruszają się powoli, machają skrzydłami.
Nauczyciel: „Teraz nasze aniołki zatańczą. Ustawcie się w kole i przy dźwiękach muzyki będziemy poruszać się jak aniołki!”
Podsumowanie zajęć
Nauczyciel dziękuje dzieciom za wspólną zabawę, zbiera wykonane prace, które mogą być zawieszone na ścianie jako dekoracja.
Nauczyciel: „Wspaniale się bawiliście! Teraz każdy aniołek będzie zdobił naszą salę na święta.”
Drugi scenariusz skupia się na odgrywaniu ról i krótkiej inscenizacji, podczas której dzieci mogą wyrazić się poprzez ruch i odgrywanie postaci świątecznych aniołków.
Rozwijanie umiejętności wyrażania emocji i współpracy w grupie.
Tworzenie świątecznego nastroju.
Ćwiczenie koordynacji ruchowej poprzez zabawę.
Proste stroje aniołków (np. białe pelerynki, opaski z aureolkami).
Świąteczne piosenki, np. kolędy lub instrumentalne utwory świąteczne.
Sztuczny śnieg (np. z papieru) lub brokat.
Rozpoczęcie – Opowieść o aniołkach
Nauczyciel opowiada krótką historię o aniołkach, które przynoszą radość i pomagają w przygotowaniach do Świąt.
Nauczyciel: „Aniołki zawsze pomagają, kiedy zbliżają się Święta. Dzisiaj będziemy aniołkami, które przynoszą radość!”
Przygotowanie do roli aniołka
Dzieci ubierają pelerynki i aureolki, a nauczyciel włącza spokojną muzykę.
Nauczyciel: „Teraz każdy z was jest aniołkiem. Zamknijcie oczy i wyobraźcie sobie, że unosicie się w powietrzu i przynosicie radość dzieciom i dorosłym.”
Krótka inscenizacja
Dzieci poruszają się powoli po sali w rytm muzyki, imitując latanie aniołków, delikatne machanie skrzydełkami i rozdawanie „śniegu” lub brokatu.
Nauczyciel: „Pamiętajcie, że aniołki są delikatne i pełne miłości. Rozdawajcie śnieg i uśmiechy każdemu, kto was zobaczy.”
Zakończenie – Wspólne śpiewanie kolędy
Na zakończenie dzieci ustawiają się w półkolu i śpiewają wspólnie prostą kolędę, np. „Lulajże Jezuniu” lub „Przybieżeli do Betlejem”.
Nauczyciel: „Wspaniale! Razem stworzyliśmy cudowną atmosferę świąteczną. Dziękuję wam, aniołki, za wasze piękne występy!”
Zarówno pierwszy, jak i drugi scenariusz pozwalają dzieciom na zabawę oraz wprowadzenie do magicznej atmosfery świąt. Prace plastyczne i inscenizacja ról rozwijają ich kreatywność i wrażliwość, a wspólne kolędowanie wzmacnia poczucie wspólnoty i radości.
„Opowieść wigilijna” to klasyczna historia, która niesie piękne przesłanie o magii Świąt i potędze dobroci. Scenariusz przedstawienia dla przedszkola pozwala dzieciom na wcielenie się w role i poznanie wartości takich jak empatia, przyjaźń i dzielenie się radością. Przedstawienie jest uproszczone i dostosowane do wieku przedszkolaków, aby każdy mógł bez trudu zrozumieć i odegrać swoją rolę. Dzięki tej wersji „Opowieść wigilijna” staje się przystępna dla najmłodszych, wprowadzając ich w cudowną atmosferę Bożego Narodzenia.
Narrator – wprowadza do historii i opisuje wydarzenia.
Ebenezer Scrooge – postać początkowo oschła, lecz zmienia się pod wpływem ducha Świąt.
Duch Wigilijny – magiczna postać, która pokazuje Scrooge'owi, jak wygląda prawdziwa radość.
Dzieci – przedstawiają radosne dzieci, które przypominają o pięknie świąt.
Scena 1 – Wprowadzenie
Narrator: „W wigilijny wieczór w mieście mieszkał pewien mężczyzna, który nazywał się Ebenezer Scrooge. Był on bardzo oszczędny i nigdy nie cieszył się świętami. Choć wszyscy wokół radowali się, on wciąż narzekał.”
(Scrooge stoi po jednej stronie sceny z ponurą miną, dzieci bawią się po drugiej stronie.)
Scena 2 – Dzieci cieszą się Świętami
Dziecko 1: „Ach, jak pięknie świeci choinka! Cieszę się, że znowu są Święta!”
Dziecko 2: „Będziemy dzielić się opłatkiem i wspólnie kolędować!”
Scrooge: „Co to za hałas? Po co się tak cieszyć? Święta to tylko strata czasu!”
Scena 3 – Pojawienie się Ducha Wigilijnego
(Wchodzi Duch Wigilijny ubrany w jasny strój, rozkładając ramiona nad Scrooge'em.)
Duch Wigilijny: „Ebenezerze Scrooge, dlaczego jesteś taki smutny? Święta to czas radości i dzielenia się. Chodź, pokażę ci, jak piękne mogą być Święta.”
Scrooge: „A co ja mam z tego? Niech każdy myśli o sobie!”
Scena 4 – Duch pokazuje Scrooge'owi radość Świąt
(Duch zaprasza Scrooge'a do wspólnej zabawy z dziećmi.)
Duch Wigilijny: „Popatrz na dzieci, Ebenezerze. Spójrz, jak się cieszą, jak dzielą się radością. Może i ty poczujesz świąteczną magię.”
Dziecko 3 (podchodzi do Scrooge’a): „Proszę, panie Scrooge, usiądź z nami i pośpiewaj kolędę.”
Dziecko 4: „Święta są po to, żeby być razem i dzielić się dobrem!”
Scena 5 – Scrooge zmienia swoje nastawienie
Scrooge: (z uśmiechem) „Nigdy nie myślałem, że Święta mogą być takie radosne. Dziękuję wam, drogie dzieci, za przypomnienie mi, czym jest szczęście.”
Duch Wigilijny: „Widzisz, Ebenezerze, w Świętach chodzi o to, żeby być dobrym dla innych i dzielić się uśmiechem.”
Scrooge: „Od dziś obiecuję, że zawsze będę cieszyć się Świętami i pomagać innym!”
Zakończenie – Wspólne kolędowanie
Wszyscy bohaterowie stają razem, trzymają się za ręce i śpiewają kolędę, np. „Przybieżeli do Betlejem”.
Narrator: „I tak zakończyła się przemiana Ebenezera Scrooge'a, który zrozumiał, że w Świętach najważniejsza jest miłość i życzliwość wobec innych.”
Stroje: Scrooge powinien mieć ponury strój (np. ciemne ubrania), Duch Wigilijny – jasny, lśniący strój. Dzieci mogą mieć świąteczne akcesoria, np. czerwone czapeczki, światełka lub małe choinki.
Dekoracje: Na scenie można umieścić choinkę oraz inne świąteczne ozdoby, aby oddać klimat Bożego Narodzenia.
Muzyka: Kolędy i świąteczne piosenki będą idealnym uzupełnieniem występu, podkreślając magię świątecznej przemiany Scrooge’a.
Przedstawienie kończy się radosnym kolędowaniem, w którym mogą wziąć udział także widzowie. Dzięki prostemu przekazowi, dzieci będą miały okazję przeżyć radość Świąt i nauczyć się, że Boże Narodzenie to czas miłości i dobroci.
Andrzejki to czas pełen magii i tajemnic, kiedy dzieci mogą odkrywać przyszłość poprzez zabawne wróżby. Choć tradycje andrzejkowe były pierwotnie przeznaczone dla dorosłych, obecnie wiele z nich można dostosować do najmłodszych, tworząc bezpieczne, pełne śmiechu i radości zabawy. Oto lista najlepszych wróżb andrzejkowych dla dzieci oraz kilka dodatkowych pomysłów, które sprawią, że wieczór andrzejkowy będzie pełen magii.
Poniżej przedstawiamy pięć prostych, bezpiecznych i zabawnych wróżb, które z pewnością przypadną do gustu dzieciom. Każda z nich jest łatwa do przeprowadzenia i nie wymaga specjalnych przygotowań.
Wróżenie z butów
Dzieci zdejmują po jednym bucie i ustawiają je jeden za drugim w linii. Następnie przesuwają buty na zmianę w stronę drzwi. Ten but, który jako pierwszy przekroczy próg, przynosi swojemu właścicielowi szczęście i spełnienie marzeń.
Wróżenie z kartkami z życzeniami
Na małych kartkach zapisz różne przyszłe wydarzenia, np.: „W tym roku pojedziesz na wycieczkę”, „Poznasz nowego przyjaciela”, „Otrzymasz wymarzony prezent”. Dzieci po kolei losują jedną kartkę i odczytują wróżbę – co je czeka w nadchodzącym roku.
Losowanie przedmiotów
Przygotuj różne przedmioty symbolizujące różne wydarzenia, np. mały kluczyk (podróż), cukierek (radość), ołówek (nauka). Dzieci losują jeden przedmiot z woreczka i dowiadują się, co czeka je w przyszłości.
Serce z imionami
Wytnij serce z papieru i napisz na nim imiona kolegów i koleżanek z przedszkola lub klasy. Dzieci przekłuwają serce igłą lub wykałaczką (pod kontrolą dorosłych!) z zamkniętymi oczami – imię, które wskazują, ma być ich „przyjacielem” na cały rok.
Lanie wosku przez dziurkę od klucza
Pod nadzorem dorosłych dzieci mogą lać rozpuszczony wosk przez dziurkę od klucza do miski z wodą. Powstałe kształty odczytuje się na ścianie, a dzieci próbują zgadywać, co przedstawiają. Każdy kształt można interpretować – np. kwiat symbolizuje szczęście, zwierzę oznacza przyjaźń.
Jeśli chcesz wzbogacić andrzejkowy wieczór, poniżej znajdziesz dodatkowe pomysły na proste wróżby, które można przeprowadzić z dziećmi. Wszystkie te wróżby są bezpieczne i angażujące, a jednocześnie łatwe do przygotowania.
Balonowa wróżba
Wypełnij balony małymi karteczkami z życzeniami lub symbolami, np. serduszko (szczęście), gwiazdka (nowe przygody). Dzieci przebijają balony i odkrywają, co przyniesie im los.
Wróżba z jabłka
Dzieci obierają jabłko, starając się uzyskać jak najdłuższą skórkę. Następnie rzucają ją za siebie – kształt, który utworzy skórka na podłodze, może przypominać literę symbolizującą imię przyszłego przyjaciela.
Wróżenie z kolorowych papierków
Przygotuj kolorowe karteczki, a każda z nich symbolizuje coś innego, np. niebieski (nowa przyjaźń), zielony (szczęście), czerwony (radość). Dzieci losują karteczki i odczytują znaczenie koloru.
Liczby szczęścia
Na małych kartkach napisz liczby od 1 do 10, gdzie każda liczba będzie coś oznaczać, np. „1 – spełnisz swoje największe marzenie”, „2 – poznasz nowego przyjaciela”, itd. Dzieci losują jedną liczbę, która ma symbolizować ich szczęście w nadchodzącym roku.
Cukierkowa wróżba
Każdy cukierek oznacza coś innego: landrynka (szczęście), czekoladka (radość), miętówka (nowa przygoda). Dzieci losują cukierki i odkrywają, co przyniesie im nadchodzący rok.
Wszystkie te wróżby są świetnym sposobem na wspólne spędzenie czasu i budowanie świątecznej atmosfery. Dzieci z pewnością będą się dobrze bawić, a jednocześnie rozwijać swoją wyobraźnię i kreatywność.